maandag 19 april 2010

En.........de laatste!

Onvermijdelijk kwam íe dichterbij, het aller, allerlaatste optreden van De Bonte Dinsdagavond Trein
Het moest een keer gebeuren en wat is er dan mooier dan stoppen op het hoogtepunt.
Vorige week nog een dag lang samen met Linda Wagenmakers de tent laten uitpuilen van de enthousiaste plussers en dan nu een mooi en gedenkwaardig laatste optreden gedaan.
Natuurlijk nog even foto's van achter de schermen gemaakt en laat de beelden spreken.

Even voorstellen? Suur "nou tabé dan"


Zonder techniek is iedere productie gezien, hier het kloppend hart.


Tjonge jonge, hoe zat dat nou ook al weer: een nippeltje aan een touwtje aan een uhhh, Peter gitarist/accordionist


Wat een zooi, Het lijkt thuis wel: Theo onze drummer


Frank, onze bassist onverstoorbaar en altijd 'in' voor een "leuke" grap


Nog één keer gek doen met Esther, één van onze zangeressen


Bart, onze stille kracht en productieleider, zorgde dat altijd alles op tijd èn klaar was zorgde voor de kleding, voice-over, lichtbeelden en wat al niet.


Onlosmakelijk met Bart verbonden: Michael van Hoorne, producent, zanger, presentator
en bovenal een dikke vriend van me geworden.


Als alles staat, hangt en werkt gaan we voor de sound-check en het omkleden eten!
Altijd een hoogtepunt, in de kleinere accomodaties wordt er een kleedkamer omgebouwd tot keuken, in de grotere theaters wordt er een heuse mobiele keuken naar binnen gereden.
Altijd even lekker, voedzaam en ruim voldoende voor een tweede en zelfs een derde bord voor Suur en Theo, maar die moeten er nog (steeds) van groeien.


Nog even een gekke foto van Esther en Suur.


Tja, en ondanks het laatste optreden blijf ik toch ook vrolijk, want: There's no business like showbusiness.


Hier stopt de Trein, stapt de band uit en slaat een nieuwe weg in.
Op hele korte termijn zal ik iedereen laten weten wat we gaan doen.
Dat we doorgaan staat vast en met een nieuwe show met veel muziek en veel lol.

Jan Vredenburg

We'll meet again, don't know where don't know when
But I'll know we meet again some sunny day

zaterdag 27 maart 2010

H E L E M A A L VOL !!



Nou ja, helemaal vol, niet helemaal, er was nog plek.

Vooraan waren nog twee plaatsen open, maar die vissers zaten nog op zee, volgens de grappende uitbater Kees.
Katwijk is altijd feest, niet alleen omdat het hele gezellige mensen zijn, maar er zitten steevast 2 of 3 zangkoren in de zaal.
Want ja, als je man op zee zit moet je toch wat, dus dan maar lekker gezellig met je buurvrouw op het koor.
Voor ons is dat meer dan prachtig, want vanaf het allereerste moment dat het doek opengaat en ik met het openingslied van start ga is het raak.
Ik zing het eerste couplet en vanaf dat moment worden we door een zaalbreed gemengd koor naar het eind gedragen.

Die gezelligheid heeft ook een andere kant, de voorstelling loopt altijd uit.
Gisterenavond zelfs meer dan een half uur en zelfs daarna bleef het nog lang onrustig in de foyer.

Ik maak me sterk dat toen ik om 02.30 uur vermoeid m'n bedje inrolde uitbater Kees heel tevreden z'n laatste bezoeker naar buiten bezemde en kon beginnen met het tellen van de buit.
Vooruit Kees! haal de netten maar binnen, het is vast een rijke buit geworden.

Ook al was dit de laatste keer met deze bezetting van De Bonte Dinsdagavond Trein, (zoals jullie weten ga ik na 3 jaar met mijn band Ouwe liefde Roest Niet op zoek naar nieuwe avonturen), maar wees gerust Kees, ik kom vast nog wel eens langs voor een van je vermaarde visjes met friet.
Iets wat ik iedereen kan aanraden: slibtong in het restaurant van Tripodia

Kees, een beetje droevig en stiekem een traantje wegpinkend heb ik afscheid van je genomen.


Nou tabé Kees, heel erg bedankt voor al je goede zorgen.

Jan Vredenburg en Ouwe Liefde Roest Niet

maandag 15 maart 2010

EEN NIEUWE LOOT AAN DE BOOM



Ja ja, het moest er eens van komen natuurlijk.
Na jaren in de business alles via andere impressario´s hebben laten regelen is het nu zover dat we de Ouwe Liefde Roest Niet zaken zelf in de hand gaan nemen.
Niet omdat we ontevreden zijn met onze opdrachtgevers, maar gewoon omdat we meer tailormade willen werken.
Een mooi voorbeeld is onze fifties dinershow `DE SMAAK VAN OUWE LIEFDE´die we zelf produceren en waar we dan ook zelf in meespelen.
U kunt zelf het diner samenstellen, de locatie bepalen en de muziek uitzoeken.
U vraagt, en wij verzorgen het voor U.
Heeft uw man,vrouw,vader of moeder een bepaald favoriet lied? wij studeren het in en zorgen voor een onvergetelijke avond.
Een geweldig cadeau als uw ouders 25, 50 of misschien zelfs meer jaren getrouwd zijn.



Hartstikke gezellig, een fantastisch avondje uit en een GEWELDIG idee om uw partner, vader en/of moeder eens mee te verwennen.

Maar Janevents doet veel meer. Kijk eens op www.janevents.nl en mail ons als u vragen hebt.


Jan Vredenburg

dinsdag 9 maart 2010

A BLAST FROM THE PAST !

Oosterhout!
Een plaats waar ik 2 hooguit 3 keer per jaar kom.
En dan ook nog omdat we dan in het o zo gezellige en gastvrije theater De Bussel staan.
Maar dit keer was wel heel bijzonder.
Afgezien van het lekkere optreden en de fijne kameraadschappelijke sfeer die er bij ons in "de Trein" hangt was dit voor mij persoonlijk een optreden met een gouden randje.
Normaal gesproken ga ik altijd in de foyer nog even handen schudden, maar nu moest ik snel weg vanwege vroege verplichtingen de volgende dag.
Moe en bezweet zat ik dus in de kleedkamer toen(vriend en collega)Michael binnenkwam en me meldde dat er een oudere dame voor me was die mij kende van lang geleden(?)
Ik kon me geen oudere dames van heel lang geleden herinneren dus ging haar, nieuwsgierig als ik ben,toch even de hand schudden.
Wat blèèk: Het was "tante Corrie" door mijn vrouw en haar zus in hun jonge jaren tante genoemd en de allerbeste vriendin van mijn 22 jaar geleden overleden schoonmoeder.
Ik kende de verhalen en anekdotes, maar had haar nog nooit in levende lijve mogen aanschouwen.
Tante Corrie bleek een kwieke, zeer gesoigneerde oude dame van maar liefst 82jaar te zijn.
Het werd een heel gezellig gesprek wat, hoewel ik deze Tante Corrie nog nooit gezien en gesproken had, heel vertrouwd aanvoelde.

Bij het afscheid moest ik natuurlijk beloven "de meisjes" de hartelijke groeten te doen en ik kreeg een hand en "een aai over m'n bol!!" Iets wat alleen mijn schoonmoeder pleegde te doen als ze afscheid nam na een bezoek aan ons.

Daar stond ik dan, 60 jaar jong perplex als aan de grond genageld en met tranen in m'n ogen, want het was alsof m'n schoonmoeder vanuit de hemel me even een aai over m'n bol was komen geven.
En voor ik 'pap' kon zeggen was Tante Corrie even snel en plotseling als ze gekomen was ook weer verdwenen.

Tante Corrie, ik weet natuurlijk niet of u m'n columns leest, maar bij deze voor U dit virtuele boeket.




Jan van Marianne

zaterdag 27 februari 2010

Theater Harderwijk? Geweldig!



Harderwijk !!!! The place to be!

Soms zit het leven vol verrassingen.
Gisterenavond in een nagenoeg uitverkocht Harderwijk gestaan.
Prachtig!
De directie van het theater had dan ook kosten noch moeite gespaard om onze voorstelling eens flink onder de aandacht te brengen.
Dat werkte!

Er zat zelfs een oude dame van 103 jaar in de zaal.
Moet je je voorstellen, deze dame heeft zelfs het ontstaan van de radio meegemaakt.


Veel verse vis in de Harderwijkse theaterfuik
Na afloop naar de foyer, en heel veel felicitaties in ontvangst genomen en handen gedrukt van...........bezoekers uit de Flevopolder.
Mensen uit Biddinghuizen, mijn eigen woonplaats Dronten, Zeewolde, Almere en Lelystad.
Mensen die vorig jaar nog allemaal in De Meerpaal in Dronten aanwezig waren en ons dit jaar om onverklaarbare redenen moesten missen in hun theater.
Volgens zeggen hadden de vele telefoontjes en e-mails niets uitgehaald, dus dan maar, zoals die eigenzinnige Polderbewoners zijn, met z'n allen naar Harderwijk.
En....naar volle tevredenheid; leuk ontvangen, mooi theater, aardige mensen en die paar kilometer meer maakt ook niet uit, waren de commentaren.

Hulde voor de Harderwijkse theaterdirectie die weer een grote groep mensen uit de polder tot zijn vaste cliëntèle mag gaan rekenen.
Wat ons betreft? het maakt niet uit waar we staan, zolang we de kans maar krijgen om ons publiek te verwennen met steeds weer nieuwe shows en nieuwe nummers uit die goeie ouwe tijd, maar het Theater in Harderwijk is voor ons wel een héél warm en lekker bad gebleken.

Dank daarvoor.

Jan

vrijdag 19 februari 2010

Fanmail



Van je fans moet je het hebben.



Je hebt het zelf nooit zo door, maar af en toe zijn er mensen die het zo leuk vinden dat ze nòg een keer komen en dan gewapend met camera.
Dàt, lieve mensen, zijn natuurlijk de èchte fans.
De bezoekers die bij ieder optreden het verschil maken, enthousiast meedoen, zich laten horen en na het optreden in de foyer ons bedanken voor die mooie performance, terwijl juist WIJ deze mensen zouden moeten bedanken en eren voor hun trouw en hun bijdrage aan een geslaagde avond.
Want zo zit het! Wij zouden nergens zijn als niet al die lieve en aardige mensen niet iedere keer een kaartje kopen en er samen met ons een feest van maken.
Hulde dus aan de fans.
En helemáál aan die ene die mij hele leuke actiefoto's opstuurde die ik jullie niet wil onthouden.





vrijdag 12 februari 2010

EEN NIEUW BEGIN


Na de eerste schrik en de daarbij behorende reacties is de gevoelstempera-
tuur weer aangenaam te noemen.
De kou is uit de lucht en we kunnen weer plezier hebben.
Maar er is ook werk te doen.
Veel werk, veel research, veel nieuwe liedjes en schrijven, heel veel schrijven.
Gelukkig hoef ik dat niet alleen te doen, maar is Peter, mijn maat in het kwaad, ook druk doende om vanuit zijn invalshoek bijdragen te leveren.
En dan komt het grote moment van "Kill Your Darlings".
Een pijnlijk moment, vooral als jouw favorieten ten faveure van nog iets veel sterkers moeten sneuvelen.
Maar het gaat om het eindresultaat, en dat telt.

Het mooiste van alles is echter dat de oude spirit weer terug is! en dat de ideeën die er nu op papier staan al zoveel beter en sterker zijn.
Ouwe liefde is dus getransformeerd in een nieuwe liefde.
Het lijkt verdorie wel of de lente in de lucht zit.



Een nieuwe show, een nieuw geluid, geëngageerder en prachtige vergelijkjes tussen toen en nu
Wij zijn er met een paar maanden klaar voor, jullie ook??



Jan Vredenburg

zondag 31 januari 2010

Jan Vredenburg en de laatste loodjes

Zoals altijd wegen de laatste loodjes altijd het zwaarst.
Dat kan ook niet anders, want het valt niet mee om na zoveel seizoenen toch gefocust te blijven.
Maar zoals Michael van Hoorne altijd zegt: we gaan voor 100% en anders doen we het niet.
Dus.......gaan we avond na avond tot het gaatje en rusten niet voordat het publiek mee staat te swingen en te zingen.
Ik kon het echter niet laten om gisterenavond wat sfeerbeelden te maken van een groep aan het eind van een tour.


Opbouw, eten, in het pak hijsen, concentreren, afbreken en diep in de nacht door de sneeuw weer naar huis.
Ook al hebben we een heuse eigen mobiele keuken mee waar regelmatig op gekookt wordt is vaak de tijd te krap om gezond te eten dus dan.......zijn we heel blij met Frites en een kroket.
Onze Theo echter moet goed eten, anders valt íe om en vandaar deze foto van onze Holle Bolle Theo;


En tot slot heeft de kleding het natuurlijk zwaar te verduren tijdens zo'n tour en dan is een strijkplank en strijkijzer wel praktisch ALS......je weet hoe dat moet!
Dus drummer ....in de kreukels
En.....TAA-DAAA......met behulp van bassist Frank weer uit de kreukels.


Tot slot kan ik jullie blij maken, want Ouwe Liefde Roest dus echt NIET

Na het doorhakken van een behoorlijk dikke knoop heb ik weer lucht en ruimte in mijn hoofd en heel voorzichtig komt er iets moois boven borrelen.
Daar ben ik zelf heel erg blij mee, want de laatste tijd leek het wel alsof er alleen maar mist en regen in m'n hoofd zat.


In ieder geval krijgt mijn grote held Willem Parel er ook weer een plaatsje in.
Ik hou jullie op de hoogte.

Jan Vredenburg

zaterdag 23 januari 2010

EIND GOED, AL GOED

Als muzikant ben je eigenlijk een soort bouwvakker.
Je bouwt een huis en als het af is begin je weer aan iets nieuws.
Het is een eeuwig durend proces waar ik absoluut dol op ben.
Ik vind het heerlijk om een poos lang op het podium te staan en je gedachtengoed live neer te zetten voor een zaal met mensen.
Maar na één / twee seizoenen gaat het kriebelen en moet ik weer iets anders. Mooier, groter, intiemer, melodieuzer of juist gekker met een hoop sketches en verhaaltjes.

Met veel fantasie iets creeëren, schaven, herschrijven, try-outen en vervolgens weer schaven en fijnslijpen tot er een show staat die beantwoord aan de hoge verwachtingen van het publiek.
Heerlijk!!
Nu de kogel door de kerk is en we besloten hebben te stoppen met De Bonte Dinsdagavond Trein en vanaf April weer nieuwe wegen in te slaan, vliegen de nieuwe liedjes en ideeën weer door mijn hoofd.
Allerlei scenario's en onmogelijke combinaties bedenken is het liefste dat ik doe.
Wel is er gelukkig die rode draad die dwars door alles heen voor mij zichtbaar blijft.
Bij alles wat ik doe en bedenk heb ik maar één eis: het geschikt zijn voor de ouderen doelgroep.
Een doelgroep waar toch al zo verrekt weinig voor gedaan wordt en ik met mijn muziek nog wat gezelligheid en vertier voor hoop te brengen.
Intussen heb ik de ideale plek gevonden om na te denken over alle mooie liedjes en leuke anekdotes.

zondag 17 januari 2010

Pffffffff Veenendaal


Veenendaal is altijd leuk.
Heel aardig en gastvrij personeel,de toneelmeester met zijn onafscheidelijke hondje en ook niet onbelangrijk! Héél erg leuk publiek.
Gisteren echter, had ik bij het weggaan van huis het onbestemde gevoel dat er iets in de lucht hing.
Logisch, ik had de nagalm van de reacties op onze mededeling dat de band ging stoppen aan het eind van het seizoen nog in m'n oren.
Maar echte muzikanten hebben een speciale knop die omgaat zodra het sein 'aanvang' gegeven is en met het doek op ging het dan ook weer ouderwets los.
Het was dus een hele gezellige en leuke voorstelling voor een zaal waarvan een flink aantal mensen de voorstelling al voor de tweede en zelfs voor de derde keer kwamen zien en het een feest der herkenning werd.
Ach, theater en opera werden in vroeger tijden niet voor niets uitgebeeld met een lachend en een huilend masker.
Het lijkt ook wel of de emoties van de lach en een traan op het podium nòg dichter bij elkaar liggen dan in het normale leven en zelfs versterkt worden.
En toen.......helemaal aan het eind van de avond kwam m'n voorgevoel toch nog uit!
De deur van de artiesteningang openzwaaiend stapte ik pardoes in minstens 5 cm vers gevallen sneeuw.
En ik heb GADVERDAMME toch al zo'n hekel aan die ***winter.
We zijn glijdend weer heelhuids thuisgekomen en eenmaal in m'n warme bed was het leed al weer snel geleden.
Op naar Sliedrecht en Winterswijk

Jan (te)Vredenburg

vrijdag 15 januari 2010

AAACH!! De Bonte Dinsdagavond Trein stopt Laatste optreden op 17 april in Steenbergen !!!


Tja, het moest er natuurlijk toch een keer van komen.
17 april a.s. bereikt de Bonte Dinsdagavond trein definitief het eindpunt.
Afgelopen week heb ik de loodzware boodschap aan ons impresariaat en aan Chiel van Praag medegedeeld, die niet bepaald blij reageerden.
Het was dan ook zoals verwacht geen leuk moment.
Ik had al eerder samen met m'n bandmaatjes besloten dat het tijd is geworden om nieuwe wegen te gaan bewandelen en met nieuw repertoire en weer een andere frisse benadering ons publiek te blijven verwennen
Ik wil graag benadrukken dat we allemaal met heel veel liefde en plezier aan DBDAT gewerkt hebben en dat ik Michael en Chiel als vrienden beschouw.
Ik vind echter dat je jezelf niet moet gaan herhalen en betrapte mezelf er steeds vaker op dat ik het publiek weer op andere manieren wil verrassen.
En dan is er natuurlijk maar één mogelijkheid: stoppen op het hoogtepunt.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de band 'Ouwe Liefde' stopt.
Er wordt al hard gesleuteld aan nieuwe frisse ideeën, maar we gaan af en toe ook in nieuwe samenstellingen werken.
Dat werkt verfrissend en vaak ook vernieuwend dus dat sluiten we niet uit.
Maar onze stichting Ouwe Liefde Roest Niet blijft in tact en ons gemeenschappelijk doel blijft ook recht overeind.
Stoppen geeft lucht, voor iedereen.
Muziek maken is emotie en moet je met je hart doen. Daarnaast kan ik nu ook meer tijd besteden aan het uitbrengen van mijn boek, Peter en Frank kunnen even freewheelen met hun andere band Changin'
En samen met toetsenist Arthur en drummer Theo ben ik hard bezig
met het formeren van mijn eigen Stijldansband; "Dansen met Jansen"

Niet getreurd dus: Ouwe Liefde Roest Niet en daar houden we ons ook aan.
Er komen speciale kleine concertjes voor ouderen die lijden aan dementie en Alzheimer.

EN.....WE ZIJN NOG TOT EN MET 17 APRIL TE ZIEN IN DE THEATERS