Beatrix

Vanmorgen even de Michiel van Erp documentaire over Beatrix bekeken.
Ik was vroeg op en gewapend met een kop koffie, een plak kerstbrood en m'n onafscheidelijke hondenvriend naast me liet ik het nieuwe meesterwerk van Michiel van Erp aan me voorbijtrekken.
Ik moet bekennen, in eerste instantie was ik wat sceptisch, want er is voor mij maar één koningin en dat was Juliana.
dat roepen we in iedere show, maar we menen het ook.
Ik heb niet zoveel met Beatrix, en vroeg me dus ook af of er over haar leven wel een mooie documentaire over te maken viel.
Het verschil tussen Beatrix en haar charismatische moeder is zó groot dat ik hier een beetje over twijfelde.
Ten onrechte !!!
Michiel van Erp heeft opnieuw een meesterwerk gemaakt; heel dicht bij de mensen, niet alleen over onze koningin, maar juist het leven van 'gewone alledaagse Beatrixen' op een meesterlijke wijze gemixed met het koninklijke keurslijf waar onze koninging iedere dag in geperst wordt.
Door deze geniale 'van Erp' aanpak krijgen we een bijzondere docu-traktatie voorgeschoteld.
Dat 'onze' Bee er ook in zat was voor ons een fantastisch gelukje, want hierdoor kon Michiel een van onze benefitoptredens bijwonen, wat ook ook prachtig te zien is in een stukje "Bus van Bussum naar Naarden"

Ik zie het nog steeds als een groot voorrecht om met mijn 'gave' (ik zie het liever als kunstje) mensen in tehuizen en instellingen een paar onbezorgde uurtjes te bezorgen.
Ik kan oprecht ontroerd raken als ik tijdens het zingen van "Sarina, een kind uit de Dessa" Indische mensen een traantje zie wegpinken.
Dan heb ik een snaar geraakt en in ieder geval die mensen heel even uit een isolement kunnen halen.

Een prachtige documentaire met een mooi aandeel daarin van 'ons Bee'
Persoonlijk ben ik hartstikke trots dat ik in een echte 'van Erp' mocht figureren, het voelt het een beetje als meeposeren voor de nachtwacht.

En nu op naar een nieuw jaar vol nieuwe kansen en mogelijkheden om het leven leuk en aangenaam te maken.

OP FILM !!!

17 november.
Je kan zeggen wat je wil, maar ons leven is niet saai.
Vandaag hebben we met Ouwe Liefde Roest Niet opnamen gemaakt voor een documentaire over niemand minder dan koningin Beatrix.
Hartstikke leuk, en om ons verenigingsdoel 'oudere mensen een plezierige middag of avond te geven werden de opnamen gemaakt in het Naarderheem.
Een groot verzorgingshuis direct naast de Sky-Radiostudio's in het pittoreske Naarden en op een steenworp afstand van onze oefenstudio.
Het werd een leuke middag met onze eigen Bea (onze ouwe liefde roest niet zangeres) in de hoofdrol.
Morgen staan we Theater De Reehorst in EDEN.
Daar hebben we hele goede herinneringen aan dus daar kijk ik weer erg naar uit.

Ook begreep ik van het productieteam dat er in mijn blog nergens iets staat als U ons wilt boeken voor een middag of avond in uw verzorgings/bejaardenhuis. U kunt uw aanvraag dan sturen naar musicbymail@upcmail.nl.
Wij nemen dan contact met u op en kijken of het in te passen is in de agenda.

Nieuws* Nieuws* Nieuws

Het kan raar lopen in de wereld.
Zo heb je niets om handen, zijn vanwege de crisis het aantal optredens geminimaliseerd en moet je noodgedwongen een baantje zoeken om je basis in stand te houden.
Nog geen jaar later komen er zoveel uitdagingen een aanbiedingen op je pad dat een week eingenlijk 9 dagen zou moeten hebben.
Van kleinschalige theateroptredens met Ouwe Liefde Roest Niet tot het schrijven van een nieuwe theatershow voor een B.N.er die zijn werkzaamheden naar het theaterpodium wil uitbreiden.
Daarnaast ben ik volop bezig met het schrijven van een boek over de schrijnende praktijken die ik in het afgelopen jaar bij mijn tijdelijke werkgever mee mocht maken en kreeg ik als klap op de vuurpijl nu het verzoek om met Ouwe Liefde dansavonden te gaan verzorgen.

Niet zomaar dansavonden, neehee, strictly dancetempo, dus van tango tot weense wals en van de voleta tot salsa.

We hebben nog geen naam voor het geheel, dus àls je een idee hebt.....

We hebben wel vast onze ontwerper een logo laten ontwerpen..Kijk!!
Een uitdaging pur sang natuurlijk wat heel veel vraagt van ons er MOET ouderwets gecrooned worden, tempo's moeten absoluut strak zijn en het uiterlijk verdient ook de nodige aandacht.
Maar.................wèl leuk !!!!

Het gerucht dat we dit gaan doen was meteen goed voor de nodige contracten en uitnodigingen  dus dat dwingt ons ook tot aktie, maar waar haal ik de tijd vandaan !!!!!!!
Het sfeertje hebben we, we vinden het èrg leuk, we kunnen het en de muziek is er ook, maar TIJD !!!

Eindelijk

Afgelopen dinsdag was het dan zover !!
Première van De Bonte Dinsdagavond dendert door.
In eerste instantie was ik tegen het houden van een première op dinsdag, want welk programma gaat nu op een doordeweekse dag in Première? nou, wij dus!

Noem me eens andere dag waarop je de Bonte DINSDAGavond Trein weer opnieuw kunt laten vertrekken?

Theater Gooiland in Hilversum kan wèl ruim 700 mensen herbergen, dus daar kwam m'n angst vandaan, want stel je voor, je eerste voorstelling met pers en camera's erbij in een halfvolle zaal, da's niet leuk!
Maar........ik was ten onrechte ongerust, de zaal en balkon puilden uit en het was zelfs een heel gedoe om de laatste kaarten.
Ik haat premières, ik ben door de jaren heen wel het een en ander gewend, maar een première is anders.

Ik trek krom van de zenuwen, voel me niet lekker, heb, wat ik ook drink, een droge keel en kom pas weer bij zinnen als het doek dicht is voor de pauze.

daarna is het over, kan ik voluit gaan en alsnog mijn feestje vieren, maar daarvoor? pffffffffffff.

Deze keer was het helemaal spannend, want we hadden besloten om de presentatie (nog) meer van de improvisatie te laten afhangen.

dat betekende dat de liedjes de hoekstenen van de show waren geworden en de leidraad waarlangs de show zou lopen.
Nu ben ik verantwoordelijk voor de liedjes, compilaties en medley's (met al het geknip en geplak erbij).
Daar komt dan ook nog bij dat het allemaal wel in het historisch perspectief van dit legendarische radio prgramma moest staan.
Een hele klus dus, waar heel wat denkwerk en research in is gaan zitten.
Ik was dus héél erg blij dat de zaal uit z'n dak ging en we een hele mooie pers hebben gekregen.
Hilversum vond het prachtig, wij ook en door de
improvisatie werd het na de pauze één groot
familiefeest met een uitloop van meer dan 30 minuten.
Top dus.

Maar....geef mij maar gewoon het ouderwetse toeren.
Lekker kris kras door het land en in iedere stad en theater opnieuw de uitdaging aangaan met de lokale bevolking.

We gaan nog door tot half mei 2010, dus als je in de buurt bent........

OP NAAR HET VOLGENDE SEIZOEN

De Bonte Dinsdagavond Trein dendert door.

Veel mensen denken dat het einde van het seizoen ook het voorlopig einde van de werkzaamheden van een muzikant is.
Helaas, hoewel ik zeker nog wel met alles dat me na aan het hart ligt vacantie ga vieren, moet er wel degelijk nog een hoop werk verzet worden voor het komende seizoen.

Dat de Trein doordendert is zeker, maar inhoudelijk moet alles vernieuwd worden.
Nieuwe sketches, nieuwe liedjes, nieuwe kleding, nieuw decor en bovenal het uitschrijven van de arrangemeneten en partituren.
Een berg werk dat in nog geen twee maanden gerealiseerd moet worden.
Dat doe ik uiteraard niet alleen, maar het muzikale deel van het verhaal komt toch op mij neer.
Een fantastische job die ik niet alleen heel graag doe, maar waar ik ook bijzonder veel plezier aan beleef.

En dan komt het moment van de waarheid.
Het repeteren van de muziek met de band is een plezier op zich; net als vroeger weer lekker met de maatjes de oefenruimte in en muziek maken.
Vervolgens komt dan het repeteren van de sketches, de lees-sessies, het in-repeteren op het podium en dan inpassen met de band erbij.
Pas als het allemaal in de steigers staat gaan we even van onze vacantie genieten en beginnen eind augustus de try-outs in het theater.
En ook dat is een spannend traject. In de doorloop komen alle kleine fouten er uit en blijken toonsoorten toch nèt even anders te moeten zijn.
Repetities voor licht, geluid en choreografie zijn de volgende stappen en dan...ja, pas dan kan het seizoen beginnen.
Het leven van een theaterartiest is dus gewoon hard werken, niks mis mee en we doen het ook hééél erg graag.

Afgezien van hard werken is het ook heel spannend.
Er gaat een lang proces van creativiteit aan vooraf, veel denken, schaven liedjes er bij, liedjes er af en ga zo maar door.
En dan komt de grote dag: slaat de show aan, vinden de mensen het leuk, zingen ze mee, allemaal dingen die honderdduizend keer door je hoofd spelen en je dus ook behoorlijk plankenkoorts bezorgen.
En dan hebben we het nog helemaal niet gehad over: zit de zaal vol, hoe komt de show aan bij de theaterdirecties en ga zo maar door.

Het voelt als dansen op het slappe koord, maar ik zou het gevoel voor geen goud van de wereld willen missen.



Jan Vredenburg

EEN KNALLEND EINDE VAN HET SEIZOEN

Katwijk, het sluimerende vissersplaatsje aan de Noordzee moest uitgerekend het decor zijn van ons laatste optreden van het seizoen.

Eerdere optredens daar waren altijd succesvol maar nooit uitverkocht.

We hadden ons daar al mee verzoend, want ja, een klein plaatsje en de halve bevolking op zee (!)

Maar dit keer voelde het anders. Er was vooraf een hoop geroezemoes in de zaal wat altijd een aanwijzing is voor veel publiek.

Voorzichtig informeren bij de eigenaar bracht aan het licht dat hij speciaal voor deze avond wat extra marketinginspanningen verricht had en op de vraag hoeveel kaarten er verkocht waren glimlachtte hij dan ook alleen maar een beetje geheimzinnig.

Aanvang en doek open verschaftte ons de aanblik van een tot de nok gevulde zaal.
Prachtig!!!
Ze zeggen wel eens dat Katwijkers een wat terughoudend en stug volkje zijn, Nou........NIETS is minder waar.
Van de eerste noot tot de laatste (derde) toegift werd er niet meegezongen maar meer meegebruld
Vooraf werden we al vergat op een heerlijk diner met (uiteraard) heerlijke vis die volgens mij
's middags nog in zee lag te spartelen.
Dus jullie begrijpen.........Katwijk staat bij ons HOOG in de top 10 van beste zalen van Nederland.

Ik kom er volgend jaar weer heel graag terug.

Jan

Peinzen over nieuwe liedjes

Met het nieuwe seizoen voor de deur moet nu de basis gelegd worden voor een hele nieuwe Bonte Dinsdagavond Trein.


Da's altijd een moeizaam proces van liedjes combineren met de rode draad van het verhaal.

Eigenlijk is het net koken; eerst alle ingrediënten klaarleggen voordat we met het echte werk kunnen beginnen.
Voor dat eerste begin heb ik de afgelopen maand een paar dagen de tijd voor genomen.

Gewapend met m'n camera, (je weet nooit wat en wie je tegenkomt) en lekker dik aangekleed een fijne wandeling in de natuur gemaakt om eens goed na te denken.
Genietend van een kop gloeiend hete chocolade met een scheut rum zat ik in een uitspanning in het bos te peinzen met deze prachtige boom als decor.

In onze polder houden de boeren nog paarden en op winterse dagen (zoals nu) komen de arresleeën voor de dag.
Adembenemend mooi kwam daar door het bos zo'n slee met twee dampende paard er voor.
Gewillig wilden de mensen even voor me poseren en zie hier het eindresultaat.
Die klingende sleebelletjes bij het wegrijden brachten ook meteen m'n eerste liedje:
De postkoets van de Selvera's.

Het maffe van alles is dat zoiets dan gewoon oppopt in je hoofd, er zijn geen aanleidingen, behalve dan misschien dat die boom daar zo heerlijk rustig stond te staan en dat die slee zo mooi kwam aanklingelen.
Inmiddels zijn de contouren van de nieuwe show wel duidelijk.
Nu de invulling nog, er komen wat meer sketches in, en een betere verdeling van de hoogte punten.


Maar al met al komt er nu wel een beetje lijn in, nu zaaien en in augustus /september oogsten.

Het komt goed, maar zeg nooit dat muzikanten het allemaal op een presenteerblaadje aangereikt krijgen.

Jan Vredenburg

Nieuwe Ideeën

Muziek is een virus.

Eenmaal mee besmet achtervolgd het je je hele leven.

Althans,...dat van mij.

's Morgens als ik opsta heb ik een liedje in m'n hoofd, en onder de douche komen er alweer allerlei ideeën opborrelen.

Soms is dat leuk en erg handig, soms is het werkelijk een kruis, want concentreren tijdens een vergadering wordt erg moeilijk als je brein te pas en te onpas mensen en omstandigheden linken aan liedjes en mogelijkheden voor een sketch of een show.

Iemand stelt zich voor als Margot huppeldepup en onmiddellijk brult mijn muzikale hersenkwab "Margootje, Margootje uit Madurodam (naar het geweldige lied van WimSonneveld) en ik moet dan werkelijk op mijn tong bijten om niet te vragen woont u dan soms in de buurt van...........

Lastig !!!

Maar andere keren ben ik dolgelukkig met mijn eigenzinnige hersenkwab als ik ineens een briljante (nou ja, volgens mij dan) inval krijg.

Een nieuw item voor de nieuwe show wordt "Vergeten geluiden".

De ouderwetse telex, fluitketel, De stadsomroeper (De klok heit negen, Negen heit de Klok), de straatventer met zijn unieke teksten en liedjes, maar ook de koffiemolen, de schrijfmachine, het opporren van de kolenkachel, de tramconducteur die de straatnamen omroept en ga zo maar door.

Leuk, goed waar te maken, en precies passend bij mijn idee over nostalgie en mijn show over vroeger.

In de komende tijd ga ik in de studio de eerste geluiden opnemen, wordt dus vervolgd.

De Bonte Dinsdagavond Trein dendert doorrrrrrr.......

Leuk nieuwtje,

Gisteren hebben we het besluit genomen om de première van de nieuwe show niet zoals eerst gepland was op 13 september te houden, maar zoals dat hoort bij deze show op: DINSDAGAVOND 15 SEPTEMBER in theater Gooiland in Hilversum.


Hoewel ik natuurlijk nog niets kan verklappen, wordt het dus ook een ècht spektakel en brengen wij "De Bonte Dinsdagavond Trein" terug naar waar hij hoort: in Hilversum.
Vanaf juli gaan we al in retraite om nieuwe elementen aan de show toe te voegen en worden de punten nog weer eens op de i gezet.
Ik kijk er naar uit, het wordt allemaal nèt weer iets anders maar uiteraard weer met veel mooie en ontroerende radioherinneringen aan die tijd dat geluk nog heel gewoon was.

Vodduh

Tussen de optredens door en alle andere beslommeringen in de strijd om een eerlijk bestaan vond ik de tijd om even bij De Slegte binnen te lopen.
M'n favoriete boekwinkel waar ik graag even rondstruin op zoek naar leuke, handige en aparte boekjes.

Op m'n blog staat een hartstikke leuk You Tube filmpje over echte Amsterdamse straatventers.
Een inmiddels uitgestorven beroep, maar in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw scharrelden zo'n 1000 venters in Amsterdam hun kostje bij elkaar.

Niet weg te denken uit het straatbeeld en gekoppeld aan mijn herinnering van het geluid van het schuifraam van m'n Oma, die, gelokt door zijn geroep, op die manier haar bestelling naar beneden riep, vind ik dit een stukje geschiedenis dat zeker een plaats in m'n show moet krijgen.
En laat ik nu juist over dit onderwerp een boekje vinden !!! helemaal goed met allerlei leuke anekdotes en wetenswaardigheden dus een bron van inspiratie voor een leuke grap of een aardige imitatie.

Het is toch verbazend hoe de menselijke geest in elkaar steekt; het geluid van het schuifraam van m'n oma en ik zie zo weer in het schemer die groente en fruitventer bij m'n Oma voor de deur staan. Ik loop langs een oude school met zo'n gevelkachel en de geur van zo'n ding brengt een wereld van herinneringen aan mijn eigen lagere schooltijd terug, maar ook de geur van vers gebakken brood of suddervlees; allemaal prikkels waarop je geheugen onmiddellijk overuren maakt.

Leuk om over na te denken en steeds maar weer meer stof voor de show.
Als ik niet oppas wordt het een show van een dag en moet je je twaalf uurtje meenemen.

Jan

Uitreiking Cum Laude Award

WOW !!! da's schrikken.

Kreeg ik van een oud collega plotseling een foto toegestuurd uit mijn Concert Radio tijd, waarin ik nog aan het roer van dit mooie klassieke radiostation mocht staan.
Wat een dikke kop! Het goede leven liet zich aanzien, zelfs het colbertje zat strak om m'n eens zo strakke buikje heen.
Maar goed, de gelegenheid was er een om trots op te zijn; de uitreiking van de Cum Laude Award aan dame Barbara Hendrikxs voor haar gehele ouvre.

Rechts staat oud strijdmakker Jeroen Soer die in zijn tijd als DJ bij de VARA ook een stuk slanker oogde dan op deze foto.
Het waren mooie tijden, die ik niet had willen missen, maar zeker niet zou willen inruilen voor mijn herwonnen vrijheid en muzikantenleven.
Het gaat namelijk uiteindelijk om de inhoud en niet om de nullen op een bankrekening.
Ik geef toe, alleen maar nullen is niet goed, maar geluk is een groot goed en zeker niet te koop.


Nee, laat mij maar lekker stoeien met Ouwe Liefde, DE Bonte Dinsdagavond Trein en al mijn nieuwe nog inbouw zijnde muzikale dromen, daar voel ik me prima bij.
Overigens Mark: toch bedankt voor de foto.



Jan Vredenburg