Peinzen over nieuwe liedjes

Met het nieuwe seizoen voor de deur moet nu de basis gelegd worden voor een hele nieuwe Bonte Dinsdagavond Trein.


Da's altijd een moeizaam proces van liedjes combineren met de rode draad van het verhaal.

Eigenlijk is het net koken; eerst alle ingrediënten klaarleggen voordat we met het echte werk kunnen beginnen.
Voor dat eerste begin heb ik de afgelopen maand een paar dagen de tijd voor genomen.

Gewapend met m'n camera, (je weet nooit wat en wie je tegenkomt) en lekker dik aangekleed een fijne wandeling in de natuur gemaakt om eens goed na te denken.
Genietend van een kop gloeiend hete chocolade met een scheut rum zat ik in een uitspanning in het bos te peinzen met deze prachtige boom als decor.

In onze polder houden de boeren nog paarden en op winterse dagen (zoals nu) komen de arresleeën voor de dag.
Adembenemend mooi kwam daar door het bos zo'n slee met twee dampende paard er voor.
Gewillig wilden de mensen even voor me poseren en zie hier het eindresultaat.
Die klingende sleebelletjes bij het wegrijden brachten ook meteen m'n eerste liedje:
De postkoets van de Selvera's.

Het maffe van alles is dat zoiets dan gewoon oppopt in je hoofd, er zijn geen aanleidingen, behalve dan misschien dat die boom daar zo heerlijk rustig stond te staan en dat die slee zo mooi kwam aanklingelen.
Inmiddels zijn de contouren van de nieuwe show wel duidelijk.
Nu de invulling nog, er komen wat meer sketches in, en een betere verdeling van de hoogte punten.


Maar al met al komt er nu wel een beetje lijn in, nu zaaien en in augustus /september oogsten.

Het komt goed, maar zeg nooit dat muzikanten het allemaal op een presenteerblaadje aangereikt krijgen.

Jan Vredenburg

Nieuwe Ideeën

Muziek is een virus.

Eenmaal mee besmet achtervolgd het je je hele leven.

Althans,...dat van mij.

's Morgens als ik opsta heb ik een liedje in m'n hoofd, en onder de douche komen er alweer allerlei ideeën opborrelen.

Soms is dat leuk en erg handig, soms is het werkelijk een kruis, want concentreren tijdens een vergadering wordt erg moeilijk als je brein te pas en te onpas mensen en omstandigheden linken aan liedjes en mogelijkheden voor een sketch of een show.

Iemand stelt zich voor als Margot huppeldepup en onmiddellijk brult mijn muzikale hersenkwab "Margootje, Margootje uit Madurodam (naar het geweldige lied van WimSonneveld) en ik moet dan werkelijk op mijn tong bijten om niet te vragen woont u dan soms in de buurt van...........

Lastig !!!

Maar andere keren ben ik dolgelukkig met mijn eigenzinnige hersenkwab als ik ineens een briljante (nou ja, volgens mij dan) inval krijg.

Een nieuw item voor de nieuwe show wordt "Vergeten geluiden".

De ouderwetse telex, fluitketel, De stadsomroeper (De klok heit negen, Negen heit de Klok), de straatventer met zijn unieke teksten en liedjes, maar ook de koffiemolen, de schrijfmachine, het opporren van de kolenkachel, de tramconducteur die de straatnamen omroept en ga zo maar door.

Leuk, goed waar te maken, en precies passend bij mijn idee over nostalgie en mijn show over vroeger.

In de komende tijd ga ik in de studio de eerste geluiden opnemen, wordt dus vervolgd.

De Bonte Dinsdagavond Trein dendert doorrrrrrr.......

Leuk nieuwtje,

Gisteren hebben we het besluit genomen om de première van de nieuwe show niet zoals eerst gepland was op 13 september te houden, maar zoals dat hoort bij deze show op: DINSDAGAVOND 15 SEPTEMBER in theater Gooiland in Hilversum.


Hoewel ik natuurlijk nog niets kan verklappen, wordt het dus ook een ècht spektakel en brengen wij "De Bonte Dinsdagavond Trein" terug naar waar hij hoort: in Hilversum.
Vanaf juli gaan we al in retraite om nieuwe elementen aan de show toe te voegen en worden de punten nog weer eens op de i gezet.
Ik kijk er naar uit, het wordt allemaal nèt weer iets anders maar uiteraard weer met veel mooie en ontroerende radioherinneringen aan die tijd dat geluk nog heel gewoon was.

Vodduh

Tussen de optredens door en alle andere beslommeringen in de strijd om een eerlijk bestaan vond ik de tijd om even bij De Slegte binnen te lopen.
M'n favoriete boekwinkel waar ik graag even rondstruin op zoek naar leuke, handige en aparte boekjes.

Op m'n blog staat een hartstikke leuk You Tube filmpje over echte Amsterdamse straatventers.
Een inmiddels uitgestorven beroep, maar in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw scharrelden zo'n 1000 venters in Amsterdam hun kostje bij elkaar.

Niet weg te denken uit het straatbeeld en gekoppeld aan mijn herinnering van het geluid van het schuifraam van m'n Oma, die, gelokt door zijn geroep, op die manier haar bestelling naar beneden riep, vind ik dit een stukje geschiedenis dat zeker een plaats in m'n show moet krijgen.
En laat ik nu juist over dit onderwerp een boekje vinden !!! helemaal goed met allerlei leuke anekdotes en wetenswaardigheden dus een bron van inspiratie voor een leuke grap of een aardige imitatie.

Het is toch verbazend hoe de menselijke geest in elkaar steekt; het geluid van het schuifraam van m'n oma en ik zie zo weer in het schemer die groente en fruitventer bij m'n Oma voor de deur staan. Ik loop langs een oude school met zo'n gevelkachel en de geur van zo'n ding brengt een wereld van herinneringen aan mijn eigen lagere schooltijd terug, maar ook de geur van vers gebakken brood of suddervlees; allemaal prikkels waarop je geheugen onmiddellijk overuren maakt.

Leuk om over na te denken en steeds maar weer meer stof voor de show.
Als ik niet oppas wordt het een show van een dag en moet je je twaalf uurtje meenemen.

Jan

Uitreiking Cum Laude Award

WOW !!! da's schrikken.

Kreeg ik van een oud collega plotseling een foto toegestuurd uit mijn Concert Radio tijd, waarin ik nog aan het roer van dit mooie klassieke radiostation mocht staan.
Wat een dikke kop! Het goede leven liet zich aanzien, zelfs het colbertje zat strak om m'n eens zo strakke buikje heen.
Maar goed, de gelegenheid was er een om trots op te zijn; de uitreiking van de Cum Laude Award aan dame Barbara Hendrikxs voor haar gehele ouvre.

Rechts staat oud strijdmakker Jeroen Soer die in zijn tijd als DJ bij de VARA ook een stuk slanker oogde dan op deze foto.
Het waren mooie tijden, die ik niet had willen missen, maar zeker niet zou willen inruilen voor mijn herwonnen vrijheid en muzikantenleven.
Het gaat namelijk uiteindelijk om de inhoud en niet om de nullen op een bankrekening.
Ik geef toe, alleen maar nullen is niet goed, maar geluk is een groot goed en zeker niet te koop.


Nee, laat mij maar lekker stoeien met Ouwe Liefde, DE Bonte Dinsdagavond Trein en al mijn nieuwe nog inbouw zijnde muzikale dromen, daar voel ik me prima bij.
Overigens Mark: toch bedankt voor de foto.



Jan Vredenburg