De Bonte Dinsdagavond Trein dendert door.
Veel mensen denken dat het einde van het seizoen ook het voorlopig einde van de werkzaamheden van een muzikant is.
Helaas, hoewel ik zeker nog wel met alles dat me na aan het hart ligt vacantie ga vieren, moet er wel degelijk nog een hoop werk verzet worden voor het komende seizoen.
Dat de Trein doordendert is zeker, maar inhoudelijk moet alles vernieuwd worden.
Nieuwe sketches, nieuwe liedjes, nieuwe kleding, nieuw decor en bovenal het uitschrijven van de arrangemeneten en partituren.
Een berg werk dat in nog geen twee maanden gerealiseerd moet worden.
Dat doe ik uiteraard niet alleen, maar het muzikale deel van het verhaal komt toch op mij neer.
Een fantastische job die ik niet alleen heel graag doe, maar waar ik ook bijzonder veel plezier aan beleef.
En dan komt het moment van de waarheid.
Het repeteren van de muziek met de band is een plezier op zich; net als vroeger weer lekker met de maatjes de oefenruimte in en muziek maken.
Vervolgens komt dan het repeteren van de sketches, de lees-sessies, het in-repeteren op het podium en dan inpassen met de band erbij.
Pas als het allemaal in de steigers staat gaan we even van onze vacantie genieten en beginnen eind augustus de try-outs in het theater.
En ook dat is een spannend traject. In de doorloop komen alle kleine fouten er uit en blijken toonsoorten toch nèt even anders te moeten zijn.
Repetities voor licht, geluid en choreografie zijn de volgende stappen en dan...ja, pas dan kan het seizoen beginnen.
Het leven van een theaterartiest is dus gewoon hard werken, niks mis mee en we doen het ook hééél erg graag.
Afgezien van hard werken is het ook heel spannend.
Er gaat een lang proces van creativiteit aan vooraf, veel denken, schaven liedjes er bij, liedjes er af en ga zo maar door.
En dan komt de grote dag: slaat de show aan, vinden de mensen het leuk, zingen ze mee, allemaal dingen die honderdduizend keer door je hoofd spelen en je dus ook behoorlijk plankenkoorts bezorgen.
En dan hebben we het nog helemaal niet gehad over: zit de zaal vol, hoe komt de show aan bij de theaterdirecties en ga zo maar door.
Het voelt als dansen op het slappe koord, maar ik zou het gevoel voor geen goud van de wereld willen missen.
Jan Vredenburg
Voor een avond vol nostalgie
Cast Bonte Dinsdagavond Trein
De Bonte Dinsdagavond Trein 1953
De oude poster uit de jaren 50
De Trein anno 2008
De Bonte Dinsdagavond Trein dendert maar door
Over mij
- Jan Vredenburg
- Mijn twee grote passies, radio en muziek zijn op onlosmakelijke manier met mijn leven verweven. De periode van eind ’40 tot en met de zestiger jaren waren heel belangrijk voor Nederland. De jaren van opbouw en saamhorigheid van de jaren vijftig en de grote maatschappelijke veranderingen zette Nederland op z’n kop, maar waren bovendien heel belangrijke jaren voor mij persoonljk. Ik maakte kennis met muziek, besloot tot groot ongenoegen van mijn ouders muzikant te worden, speelde in God weet hoeveel bands en kwam via de muziek voor mijn werk bij Radio 10 Gold uiteindelijk ‘thuis’. Mi-Amigo DJ Peter van Dam en good old Peter Holland vulden de muzikale leemtes in en het radio maken kroop onder mijn huid. Een geweldige periode die ik tot op de dag van vandaag koester. Als muzikant heb ik ervaren wat de kracht en helende werking van muziek op mensen is. Muziek als therapie, nooit bij stilgestaan maar het is iets dat me niet meer heeft losgelaten en waarvoor we de vereniging Ouwe Liefde Roest Niet hebben opgericht. Een vereniging die zich ten doel stelt door middel van muziek, beelden, verhalen en anekdotes de bovengenoemde periode levend te houden.
Help me !!
