Nou ja, helemaal vol, niet helemaal, er was nog plek.
Vooraan waren nog twee plaatsen open, maar die vissers zaten nog op zee, volgens de grappende uitbater Kees.
Katwijk is altijd feest, niet alleen omdat het hele gezellige mensen zijn, maar er zitten steevast 2 of 3 zangkoren in de zaal.
Want ja, als je man op zee zit moet je toch wat, dus dan maar lekker gezellig met je buurvrouw op het koor.
Voor ons is dat meer dan prachtig, want vanaf het allereerste moment dat het doek opengaat en ik met het openingslied van start ga is het raak.
Ik zing het eerste couplet en vanaf dat moment worden we door een zaalbreed gemengd koor naar het eind gedragen.
Die gezelligheid heeft ook een andere kant, de voorstelling loopt altijd uit.
Gisterenavond zelfs meer dan een half uur en zelfs daarna bleef het nog lang onrustig in de foyer.
Ik maak me sterk dat toen ik om 02.30 uur vermoeid m'n bedje inrolde uitbater Kees heel tevreden z'n laatste bezoeker naar buiten bezemde en kon beginnen met het tellen van de buit.
Vooruit Kees! haal de netten maar binnen, het is vast een rijke buit geworden.
Ook al was dit de laatste keer met deze bezetting van De Bonte Dinsdagavond Trein, (zoals jullie weten ga ik na 3 jaar met mijn band Ouwe liefde Roest Niet op zoek naar nieuwe avonturen), maar wees gerust Kees, ik kom vast nog wel eens langs voor een van je vermaarde visjes met friet.
Iets wat ik iedereen kan aanraden: slibtong in het restaurant van Tripodia
Kees, een beetje droevig en stiekem een traantje wegpinkend heb ik afscheid van je genomen.
Nou tabé Kees, heel erg bedankt voor al je goede zorgen.
Jan Vredenburg en Ouwe Liefde Roest Niet
