zaterdag 23 januari 2010

EIND GOED, AL GOED

Als muzikant ben je eigenlijk een soort bouwvakker.
Je bouwt een huis en als het af is begin je weer aan iets nieuws.
Het is een eeuwig durend proces waar ik absoluut dol op ben.
Ik vind het heerlijk om een poos lang op het podium te staan en je gedachtengoed live neer te zetten voor een zaal met mensen.
Maar na één / twee seizoenen gaat het kriebelen en moet ik weer iets anders. Mooier, groter, intiemer, melodieuzer of juist gekker met een hoop sketches en verhaaltjes.

Met veel fantasie iets creeëren, schaven, herschrijven, try-outen en vervolgens weer schaven en fijnslijpen tot er een show staat die beantwoord aan de hoge verwachtingen van het publiek.
Heerlijk!!
Nu de kogel door de kerk is en we besloten hebben te stoppen met De Bonte Dinsdagavond Trein en vanaf April weer nieuwe wegen in te slaan, vliegen de nieuwe liedjes en ideeën weer door mijn hoofd.
Allerlei scenario's en onmogelijke combinaties bedenken is het liefste dat ik doe.
Wel is er gelukkig die rode draad die dwars door alles heen voor mij zichtbaar blijft.
Bij alles wat ik doe en bedenk heb ik maar één eis: het geschikt zijn voor de ouderen doelgroep.
Een doelgroep waar toch al zo verrekt weinig voor gedaan wordt en ik met mijn muziek nog wat gezelligheid en vertier voor hoop te brengen.
Intussen heb ik de ideale plek gevonden om na te denken over alle mooie liedjes en leuke anekdotes.