Liedjes, liedjes, liedjes.

Toen Peter en ik hadden besloten dat de nieuwe show over Cliff Richard zou gaan hadden we (althans ik) nog niet in de gaten wat we op ons hals haalden.
Een show duurt 2 uur en daar gaan een beperkt aantal liedjes in.
Cliff Richard heeft echter alleen al meer dan genoeg hits om meer dan 10 shows te vullen, en dan hebben ik het nog niet eens over de films en z'n prachtige albumsongs.
Dus kiezen en schrappen.
Een shortlist gemaakt en met heel veel zelfdiscipline (en ook de nodige zelfkennis want ik moet het ook nog kunnen zingen) bleek ik evengoed nog aan een lijst te komen van meer dan 50 favorieten.
Dat zijn evengoed meer dan 3 shows en dan moet het publiek brood meenemen anders halen we nog steeds niet.
Gelukkig is Peter realistischer en heeft hij heel streng een tijdperk genomen vanaf 1958 tot 1965. Mooie periode waarin muzikaal heel veel gebeurd is en ook veel over te vertellen valt.

Kom ik bij het volgende probleem: de kleding, (broeken met kachelpijpen en puntschoenen) is geen punt. Voor de Cliff danspasjes krijg ik de gewrichten met behulp van een choreografe wel weer soepel, maar..........die kuif !!!! de kapper die op mijn vraag 'een beetje bijknippen' voor mij zo'n kuif kan produceren moet nog geboren worden.
Filmpje :


Intussen heb ik zoveel plezier en beleef ik zo ontzettend veel vreugde aan het repeteren van de songs en de verbindende teksten, dat het, zonder dat ik nog maar één voet op het podium gezet heb, al een feest is om aan te werken.
Als we dat enthousiasme en spelplezier over het voetlicht kunnen krijgen kon dit wel eens meerdere seizoenen lang heel veel mensen een gezellige avond kunnen bezorgen.

We houden jullie op de hoogte.

ON THE ROAD AGAIN

Ik geef toe, het is een poosje stil geweest.
Wees gerust, we hebben niet stil gezeten.
Van alles uitgeprobeerd, van Nederlandstalige Pop tot weer een nieuwe show rond een radioprogramma.
Het was het allemaal niet echt, dus zijn Peter (de gitarist) en ik eens een middagje bij elkaar gaan zitten om te praten wat ons nu ècht bewogen heeft om ooit met een band te beginnen.
Daar kwam een bijzondere overeenkomst uit. Peter had een heilige adoratie voor Hank B. Marvin, de sologitarist van The Shadows terwijl ik in die jaren nogal beïnvloed werd door een meisje waar ik m'n hart aan verloren had en mij niets anders liet horen dan Cliff Richard songs. Geen wonder dat ik dan ook al snel Cliff songs ging repeteren en zingen met mijn allereerste bandje : The Dandy's.
Nu is Peter zo ongeveer de grootste Cliff & The Shadowskenner van Nederland, speelt hij de nummers met z'n ogen dicht en kent de songs, de films tot in detail. Dus wat gaan we doen?

Met Peter voorop als de man die de weg weet, gaan we een avondvullende show brengen rond Cliff and the Shadows.
En deze keer niet met een Bonte avondtrein, maar met een dubbeldeks bus !!

Werktitel: Memories
Het gaat net als bij de Bonte Dinsdagavond Trein een show worden vol beelden, herinneringen van ons èn van jullie en veel, héél veel muziek


Dus slaat de fantasie weer meteen op hol en wil ik touren met een ....dubbeldekker!

Het wordt ook tijd dat er eens een leuke show rond de mannen komt, want Cliff is 70 geworden en tesamen met zijn Shadows geven ze al 50 jaar concerten.
Dus met dit Tribute to...........maken we een diepe buiging voor onze idolen die ons lang geleden met hun muziek op weg hielpen

Daar gaan we weer "On the Road again"


Dat gaat nu ietsje anders, maar het blijft swingen hoor.

En.........de laatste!

Onvermijdelijk kwam íe dichterbij, het aller, allerlaatste optreden van De Bonte Dinsdagavond Trein
Het moest een keer gebeuren en wat is er dan mooier dan stoppen op het hoogtepunt.
Vorige week nog een dag lang samen met Linda Wagenmakers de tent laten uitpuilen van de enthousiaste plussers en dan nu een mooi en gedenkwaardig laatste optreden gedaan.
Natuurlijk nog even foto's van achter de schermen gemaakt en laat de beelden spreken.

Even voorstellen? Suur "nou tabé dan"


Zonder techniek is iedere productie gezien, hier het kloppend hart.


Tjonge jonge, hoe zat dat nou ook al weer: een nippeltje aan een touwtje aan een uhhh, Peter gitarist/accordionist


Wat een zooi, Het lijkt thuis wel: Theo onze drummer


Frank, onze bassist onverstoorbaar en altijd 'in' voor een "leuke" grap


Nog één keer gek doen met Esther, één van onze zangeressen


Bart, onze stille kracht en productieleider, zorgde dat altijd alles op tijd èn klaar was zorgde voor de kleding, voice-over, lichtbeelden en wat al niet.


Onlosmakelijk met Bart verbonden: Michael van Hoorne, producent, zanger, presentator
en bovenal een dikke vriend van me geworden.


Als alles staat, hangt en werkt gaan we voor de sound-check en het omkleden eten!
Altijd een hoogtepunt, in de kleinere accomodaties wordt er een kleedkamer omgebouwd tot keuken, in de grotere theaters wordt er een heuse mobiele keuken naar binnen gereden.
Altijd even lekker, voedzaam en ruim voldoende voor een tweede en zelfs een derde bord voor Suur en Theo, maar die moeten er nog (steeds) van groeien.


Nog even een gekke foto van Esther en Suur.


Tja, en ondanks het laatste optreden blijf ik toch ook vrolijk, want: There's no business like showbusiness.


Hier stopt de Trein, stapt de band uit en slaat een nieuwe weg in.
Op hele korte termijn zal ik iedereen laten weten wat we gaan doen.
Dat we doorgaan staat vast en met een nieuwe show met veel muziek en veel lol.

Jan Vredenburg

We'll meet again, don't know where don't know when
But I'll know we meet again some sunny day

H E L E M A A L VOL !!

Nou ja, helemaal vol, niet helemaal, er was nog plek.

Vooraan waren nog twee plaatsen open, maar die vissers zaten nog op zee, volgens de grappende uitbater Kees.
Katwijk is altijd feest, niet alleen omdat het hele gezellige mensen zijn, maar er zitten steevast 2 of 3 zangkoren in de zaal.
Want ja, als je man op zee zit moet je toch wat, dus dan maar lekker gezellig met je buurvrouw op het koor.
Voor ons is dat meer dan prachtig, want vanaf het allereerste moment dat het doek opengaat en ik met het openingslied van start ga is het raak.
Ik zing het eerste couplet en vanaf dat moment worden we door een zaalbreed gemengd koor naar het eind gedragen.

Die gezelligheid heeft ook een andere kant, de voorstelling loopt altijd uit.
Gisterenavond zelfs meer dan een half uur en zelfs daarna bleef het nog lang onrustig in de foyer.

Ik maak me sterk dat toen ik om 02.30 uur vermoeid m'n bedje inrolde uitbater Kees heel tevreden z'n laatste bezoeker naar buiten bezemde en kon beginnen met het tellen van de buit.
Vooruit Kees! haal de netten maar binnen, het is vast een rijke buit geworden.

Ook al was dit de laatste keer met deze bezetting van De Bonte Dinsdagavond Trein, (zoals jullie weten ga ik na 3 jaar met mijn band Ouwe liefde Roest Niet op zoek naar nieuwe avonturen), maar wees gerust Kees, ik kom vast nog wel eens langs voor een van je vermaarde visjes met friet.
Iets wat ik iedereen kan aanraden: slibtong in het restaurant van Tripodia

Kees, een beetje droevig en stiekem een traantje wegpinkend heb ik afscheid van je genomen.


Nou tabé Kees, heel erg bedankt voor al je goede zorgen.

Jan Vredenburg en Ouwe Liefde Roest Niet

EEN NIEUWE LOOT AAN DE BOOM

Ja ja, het moest er eens van komen natuurlijk.
Na jaren in de business alles via andere impressario´s hebben laten regelen is het nu zover dat we de Ouwe Liefde Roest Niet zaken zelf in de hand gaan nemen.
Niet omdat we ontevreden zijn met onze opdrachtgevers, maar gewoon omdat we meer tailormade willen werken.
Een mooi voorbeeld is onze fifties dinershow `DE SMAAK VAN OUWE LIEFDE´die we zelf produceren en waar we dan ook zelf in meespelen.
U kunt zelf het diner samenstellen, de locatie bepalen en de muziek uitzoeken.
U vraagt, en wij verzorgen het voor U.
Heeft uw man,vrouw,vader of moeder een bepaald favoriet lied? wij studeren het in en zorgen voor een onvergetelijke avond.
Een geweldig cadeau als uw ouders 25, 50 of misschien zelfs meer jaren getrouwd zijn.



Hartstikke gezellig, een fantastisch avondje uit en een GEWELDIG idee om uw partner, vader en/of moeder eens mee te verwennen.

Maar Janevents doet veel meer. Kijk eens op www.janevents.nl en mail ons als u vragen hebt.


Jan Vredenburg

A BLAST FROM THE PAST !

Oosterhout!
Een plaats waar ik 2 hooguit 3 keer per jaar kom.
En dan ook nog omdat we dan in het o zo gezellige en gastvrije theater De Bussel staan.
Maar dit keer was wel heel bijzonder.
Afgezien van het lekkere optreden en de fijne kameraadschappelijke sfeer die er bij ons in "de Trein" hangt was dit voor mij persoonlijk een optreden met een gouden randje.
Normaal gesproken ga ik altijd in de foyer nog even handen schudden, maar nu moest ik snel weg vanwege vroege verplichtingen de volgende dag.
Moe en bezweet zat ik dus in de kleedkamer toen(vriend en collega)Michael binnenkwam en me meldde dat er een oudere dame voor me was die mij kende van lang geleden(?)
Ik kon me geen oudere dames van heel lang geleden herinneren dus ging haar, nieuwsgierig als ik ben,toch even de hand schudden.
Wat blèèk: Het was "tante Corrie" door mijn vrouw en haar zus in hun jonge jaren tante genoemd en de allerbeste vriendin van mijn 22 jaar geleden overleden schoonmoeder.
Ik kende de verhalen en anekdotes, maar had haar nog nooit in levende lijve mogen aanschouwen.
Tante Corrie bleek een kwieke, zeer gesoigneerde oude dame van maar liefst 82jaar te zijn.
Het werd een heel gezellig gesprek wat, hoewel ik deze Tante Corrie nog nooit gezien en gesproken had, heel vertrouwd aanvoelde.

Bij het afscheid moest ik natuurlijk beloven "de meisjes" de hartelijke groeten te doen en ik kreeg een hand en "een aai over m'n bol!!" Iets wat alleen mijn schoonmoeder pleegde te doen als ze afscheid nam na een bezoek aan ons.

Daar stond ik dan, 60 jaar jong perplex als aan de grond genageld en met tranen in m'n ogen, want het was alsof m'n schoonmoeder vanuit de hemel me even een aai over m'n bol was komen geven.
En voor ik 'pap' kon zeggen was Tante Corrie even snel en plotseling als ze gekomen was ook weer verdwenen.

Tante Corrie, ik weet natuurlijk niet of u m'n columns leest, maar bij deze voor U dit virtuele boeket.




Jan van Marianne

Theater Harderwijk? Geweldig!

Harderwijk !!!! The place to be!

Soms zit het leven vol verrassingen.
Gisterenavond in een nagenoeg uitverkocht Harderwijk gestaan.
Prachtig!
De directie van het theater had dan ook kosten noch moeite gespaard om onze voorstelling eens flink onder de aandacht te brengen.
Dat werkte!

Er zat zelfs een oude dame van 103 jaar in de zaal.
Moet je je voorstellen, deze dame heeft zelfs het ontstaan van de radio meegemaakt.


Veel verse vis in de Harderwijkse theaterfuik
Na afloop naar de foyer, en heel veel felicitaties in ontvangst genomen en handen gedrukt van...........bezoekers uit de Flevopolder.
Mensen uit Biddinghuizen, mijn eigen woonplaats Dronten, Zeewolde, Almere en Lelystad.
Mensen die vorig jaar nog allemaal in De Meerpaal in Dronten aanwezig waren en ons dit jaar om onverklaarbare redenen moesten missen in hun theater.
Volgens zeggen hadden de vele telefoontjes en e-mails niets uitgehaald, dus dan maar, zoals die eigenzinnige Polderbewoners zijn, met z'n allen naar Harderwijk.
En....naar volle tevredenheid; leuk ontvangen, mooi theater, aardige mensen en die paar kilometer meer maakt ook niet uit, waren de commentaren.

Hulde voor de Harderwijkse theaterdirectie die weer een grote groep mensen uit de polder tot zijn vaste cliëntèle mag gaan rekenen.
Wat ons betreft? het maakt niet uit waar we staan, zolang we de kans maar krijgen om ons publiek te verwennen met steeds weer nieuwe shows en nieuwe nummers uit die goeie ouwe tijd, maar het Theater in Harderwijk is voor ons wel een héél warm en lekker bad gebleken.

Dank daarvoor.

Jan