H E L E M A A L VOL !!

Nou ja, helemaal vol, niet helemaal, er was nog plek.

Vooraan waren nog twee plaatsen open, maar die vissers zaten nog op zee, volgens de grappende uitbater Kees.
Katwijk is altijd feest, niet alleen omdat het hele gezellige mensen zijn, maar er zitten steevast 2 of 3 zangkoren in de zaal.
Want ja, als je man op zee zit moet je toch wat, dus dan maar lekker gezellig met je buurvrouw op het koor.
Voor ons is dat meer dan prachtig, want vanaf het allereerste moment dat het doek opengaat en ik met het openingslied van start ga is het raak.
Ik zing het eerste couplet en vanaf dat moment worden we door een zaalbreed gemengd koor naar het eind gedragen.

Die gezelligheid heeft ook een andere kant, de voorstelling loopt altijd uit.
Gisterenavond zelfs meer dan een half uur en zelfs daarna bleef het nog lang onrustig in de foyer.

Ik maak me sterk dat toen ik om 02.30 uur vermoeid m'n bedje inrolde uitbater Kees heel tevreden z'n laatste bezoeker naar buiten bezemde en kon beginnen met het tellen van de buit.
Vooruit Kees! haal de netten maar binnen, het is vast een rijke buit geworden.

Ook al was dit de laatste keer met deze bezetting van De Bonte Dinsdagavond Trein, (zoals jullie weten ga ik na 3 jaar met mijn band Ouwe liefde Roest Niet op zoek naar nieuwe avonturen), maar wees gerust Kees, ik kom vast nog wel eens langs voor een van je vermaarde visjes met friet.
Iets wat ik iedereen kan aanraden: slibtong in het restaurant van Tripodia

Kees, een beetje droevig en stiekem een traantje wegpinkend heb ik afscheid van je genomen.


Nou tabé Kees, heel erg bedankt voor al je goede zorgen.

Jan Vredenburg en Ouwe Liefde Roest Niet

EEN NIEUWE LOOT AAN DE BOOM

Ja ja, het moest er eens van komen natuurlijk.
Na jaren in de business alles via andere impressario´s hebben laten regelen is het nu zover dat we de Ouwe Liefde Roest Niet zaken zelf in de hand gaan nemen.
Niet omdat we ontevreden zijn met onze opdrachtgevers, maar gewoon omdat we meer tailormade willen werken.
Een mooi voorbeeld is onze fifties dinershow `DE SMAAK VAN OUWE LIEFDE´die we zelf produceren en waar we dan ook zelf in meespelen.
U kunt zelf het diner samenstellen, de locatie bepalen en de muziek uitzoeken.
U vraagt, en wij verzorgen het voor U.
Heeft uw man,vrouw,vader of moeder een bepaald favoriet lied? wij studeren het in en zorgen voor een onvergetelijke avond.
Een geweldig cadeau als uw ouders 25, 50 of misschien zelfs meer jaren getrouwd zijn.



Hartstikke gezellig, een fantastisch avondje uit en een GEWELDIG idee om uw partner, vader en/of moeder eens mee te verwennen.

Maar Janevents doet veel meer. Kijk eens op www.janevents.nl en mail ons als u vragen hebt.


Jan Vredenburg

A BLAST FROM THE PAST !

Oosterhout!
Een plaats waar ik 2 hooguit 3 keer per jaar kom.
En dan ook nog omdat we dan in het o zo gezellige en gastvrije theater De Bussel staan.
Maar dit keer was wel heel bijzonder.
Afgezien van het lekkere optreden en de fijne kameraadschappelijke sfeer die er bij ons in "de Trein" hangt was dit voor mij persoonlijk een optreden met een gouden randje.
Normaal gesproken ga ik altijd in de foyer nog even handen schudden, maar nu moest ik snel weg vanwege vroege verplichtingen de volgende dag.
Moe en bezweet zat ik dus in de kleedkamer toen(vriend en collega)Michael binnenkwam en me meldde dat er een oudere dame voor me was die mij kende van lang geleden(?)
Ik kon me geen oudere dames van heel lang geleden herinneren dus ging haar, nieuwsgierig als ik ben,toch even de hand schudden.
Wat blèèk: Het was "tante Corrie" door mijn vrouw en haar zus in hun jonge jaren tante genoemd en de allerbeste vriendin van mijn 22 jaar geleden overleden schoonmoeder.
Ik kende de verhalen en anekdotes, maar had haar nog nooit in levende lijve mogen aanschouwen.
Tante Corrie bleek een kwieke, zeer gesoigneerde oude dame van maar liefst 82jaar te zijn.
Het werd een heel gezellig gesprek wat, hoewel ik deze Tante Corrie nog nooit gezien en gesproken had, heel vertrouwd aanvoelde.

Bij het afscheid moest ik natuurlijk beloven "de meisjes" de hartelijke groeten te doen en ik kreeg een hand en "een aai over m'n bol!!" Iets wat alleen mijn schoonmoeder pleegde te doen als ze afscheid nam na een bezoek aan ons.

Daar stond ik dan, 60 jaar jong perplex als aan de grond genageld en met tranen in m'n ogen, want het was alsof m'n schoonmoeder vanuit de hemel me even een aai over m'n bol was komen geven.
En voor ik 'pap' kon zeggen was Tante Corrie even snel en plotseling als ze gekomen was ook weer verdwenen.

Tante Corrie, ik weet natuurlijk niet of u m'n columns leest, maar bij deze voor U dit virtuele boeket.




Jan van Marianne