vrijdag 26 september 2008

Even voorstellen

Ouwe Liefde Roest Niet zanger Jan Vredenburg (hier met de accordeon) is oprichter van de groep en bedenker van het concept.
Was muziek voor hem in eerste instantie het uitoefenen van het door hem gekozen beroep, door privé-
omstandigheden werd hij geconfronteerd met de kracht die muziek kan hebben op mensen.
Hij was hierdoor zo getroffen dat hij vanaf dat ogenblik besloot z'n carrière aan te passen aan dit doel. Als ex Champagnezanger belde hij de pianist en orkestleider van het vroegere Champagne-begeleidingsorkest en vroeg hem om zijn medewerking. Na nog 4 telefoontjes en een genoeglijke avond in de kroeg, zag de vriendengroep Ouwe Liefde Roest Niet het licht.

v.l.n.r. Peter Boer-gitaar/accordeon/zang, Jan Vredenburg-zang/presentatie, Bea Willemstein-zang, Frank v.d. Berg-Bas, Theo van Adrichem-drums, Arthur de Groot-toetsen/zang

Vanaf dat moment ging het snel.
Waren het in het begin inderdaad uitsluitend optredens in verzorgingshuizen en instellingen, inmiddels praten we over een heuse theatergroep die een drukke theateragenda heeft en volle zalen trekt maar daarnaast nog steeds veel optredens blijft verzorgen in verzorgingshuizen, waarbij de gage steevast slechts onkosten + een kopje koffie of soep is.
Het komende seizoen zal Ouwe Liefde Roest Niet ook te zien zijn in "De Bonte Dinsdagavond Trein" een gezamenlijk theaterproject met producent Michael van Hoorne en vriend en presentator Chiel van Praag.



Voor zover instellingen en verzorgingshuizen interesse hebben, de groep nog niet kennen of niet weten te bereiken is een aanvraag via dit blog voldoende.

Omdat een seizoen zomaar voorbij is zitten we natuurlijk niet stil.
Voor het seizoen 2009-2010 lopen we dan ook al weer te broeden op nieuwe wegen en een ander concept, maar altijd vol meezingers en herkenbare situaties.
Een grote wens van mij zou zijn om in ons nieuwe programma een flinke dosis Amsterdam en mijn roots op te nemen.
Als rasechte Amsterdammer zou ik het ontzettend leuk vinden om Willem Parel meer aandacht te geven, de straatventers weer een kans te geven en misschien wel mijn idool Willy Alberti te eren .
En dat allemaal met heel veel weetjes en anekdotes over ‘mijn Mokum’

Omdat een mens niet alles kan weten en mijn beide vraagbaken (mijn ouders) niet meer leven hoop ik op de medewerking en het geheugen van mijn (Blog)tijdgenoten.

Jan Vredenburg